معنی آیینه قدی در فرهنگ فارسی عمید

آیینهای که تمام قد و بالای انسان در آن دیده شود

معنی آیینه قدی - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

کنایه از آیینه ای که چهرۀ شخص را نحیف و زرد و زار نشان بدهد
شخص عبوس و غمگین که دیدن چهرۀ او باعث حزن و اندوه شود

(نَ / نِ زَ / زِ / زُ)

آیینه زدای. آینه افروز. صیقل. صاقل. صقّال. آنکه آینه روشن کند. روشنگر

(نَ / نِ بَ)

آینه بندان

(نَ / نِ یِ دِ)

قسمی آیینه که صورت بیننده را سخت زرد و بی اندام نماید.
- مثل آیینۀ دق، شخصی سخت عبوس. شخصی همیشه محزون و غمناک بچهره

عمل آیینه گر، پیشه آیینه گر

آیینه بندان

کنایه از شخص عبوس و غمگین نزار نما، کنایه از شخص عبوس و غمگین

((~ء دِ))

آیینه ای که چهره انسان را زرد و نحیف نشان دهد، کنایه از آدم عبوس و ترشرو

نزارنما